Andrzej Stasiuk

Z Literatura przedmiotu
Skocz do: nawigacja, szukaj

Bio

  • "Byłem chłopcem z miasta."[1]
  • "Tata był jednym z milionów, którzy uczestniczyli w tej wędrówce ludów ze wsi do miast. (...) Miasto skusiło go możliwościami. Dość szybko wybudował dom na przedmieściach, wokół rozciągał się ogród, zimą dokarmialiśmy sarny."[2]
  • dezercja: "Właściwie to już miałem wracać, ale się rozmyśliłem. Zupełnie tak jak kiedyś rozmyślałem się przed pójściem do szkoły, a potem przed wyjściem z autobusu na przystanku, gdzie stało moje miejsce pracy. Po prostu ogólne zniechęcenie w stylu: pierdolę, nie lecę... Coś mi się tam roiło w głowie, że wolność, że noś noś długie włosy i pal pal papierosy, ale tak naprawdę to miałem zajebisty atak nudy oraz zniechęcenia dostępną w tej akurat formie rzeczywistością. A już najbardziej chciałem się dowiedzieć, co mi zrobią, jak mnie złapią. Chociaż z grubsza to mogłem się domyślać."[3]
  • 1986 - wyjechał z Warszawy i osiadł początkowo we wsi Czarne, a potem Wołowiec w Beskidzie Niskim.
  • Debiutował w 1990 wierszem Nie miewam wizji („Po prostu” (nr 18))
  • „bruLion” (1991), „Czas Kultury” (1993-1996), „Magazyn Literacki” (1993), „Tygodnik Powszechny”
  • 2015 roku został dyrektorem artystycznym Festiwalu im. Z. Haupta.
  • 2018 - Haydamaky, płyta "Mickiewicz, Stasiuk, Haydamaky"

Wieś

  • "W tamtych czasach we wsiach nie było śmietników. Nie było też śmieci. Kupowało się różne rzeczy, ale niewiele po nich zostawało. Po cukrze zostawały papierowe torebki, które można było spalić w piecu albo użyć ich kolejny raz. Butelki po occie, oleju i wódce można było sprzedać w sklepie z całkiem poważnym zyskiem. Można też było użyć ich do przechowywania wiśniowych i malinowych soków wytwarzanych w domu."[4]

Podróże

  • "Dobrze jest przyjechać do kraju, o którym prawie nic się nie wie. Myśli wtedy cichną i stają się bezużyteczne. Wszystko trzeba zaczynać od nowa. W kraju, o którym prawie nic się nie wie, pamięć traci sens. Można porównywać kolory, zapachy albo jakieś nieokreślone wspomnienia."[5]
  • "It is good to come to a country you know practically nothing about. Your thoughts grow still, useless. Everything must be rebuilt. In a country you know nothing about, there is no reference point. You struggle to associate colors, smells, dim memories. You live a little like a child, or an animal. Objects and events may bring things to mind, but in the end they remain no more than what they are in fact."[6]

Komunizm

  • Był środek komunizmu. Nie pamiętam, żeby ktoś narzekał. Lud znał gorszych panów i pamiętał czasy prawdziwego niewolnictwa. […] Czytałem o chińskiej nędzy i pogryzałem suchą kiełbasę DPP, 2010, s. 134
  • Trudno było sobie wyobrazić doskonalej upostaciowaną nudę, martwotę i nieruchomość. […] Dla mnie, wychowanka średniego Peerelu, rewolucja będzie miała zawsze postać brzydkiej twarzy przemawiającej martwym językiem w trupim świetle telewizora. 1 PS, 2000, s. 26.
  • Ponieważ byłem dzieckiem komunizmu, ponieważ mój wuj w szufladzie […] trzymał legitymację partyjną, Rosja była źródłem, W, 2014, s. 213–214.
  • ,,dziecko komunizmu i amerykańskiej popkultury, O, 2016, s. 159
  • Z pokolenia w pokolenie rab w raba, nędzarz w nędzarza. Teraz jedli wolno i bez słowa. Bez lęku, że zabraknie W, 2014, s. 279.
  • Dziadek: ,,Dostał szmat ziemi, nie musiał już oszczędzać nafty, a w gminie pił z urzędnikami jak równy z równym. Nie zginał grzbietu przed nikim, nie stawał w niczyich drzwiach z czapką w dłoni. Dziedzice przepadli, bogacze zniknęli. […] Nowa władza mówiła do niego ,,panie Klonowski, W, 2014, s. 286–287
  • Nie pamiętam szczególnego utyskiwania na komunizm. Im było przecież lepiej niż za pana albo niż „przed wojną”. Nie głodowali, nie odrabiali pańszczyzny. Mój wujek, którego lubiłem i do którego byłem przywiązany, uczył się korzystać z komunizmu i świetnie dawał sobie z nim radę Ż, 2015, s. 76.
  • ,,odnalazłem tutaj ślady eksperymentu na globalną skalę. Komunizm nie był rewolucją materialistyczną. On był w swej istocie antymaterialistyczny. Próbował unieważnić materię, zanegować jej przydatność, jej konieczność, NE, s. 8

USA

  • "(...) nie mogłem sobie przypomnieć, kiedy pierwszy raz widziałem Znikający punkt. Czy w komunizmie w ogóle to puszczali? Może jako przykład kapitalistycznego zniewolenia jednostki? Może. No ale jest to przecież film z rodzaju tych, które się zna, nawet jeśli się ich nie oglądało. Zna się je tak jak stary, powracający sen. Challenger miał dźwignię zmiany biegów długą jak w traktorze. Kowalski chwilami wyglądał jak Dylan w połowie lat 70. Kalifornijska policjantka w centrali dowodzenia pyta: "Czy ktoś potrafi wymówić jego imię?""(O, s. 159)

Europa

  • "Między moim Wołowcem i Warszawą jest w linii prostej circa trzysta kilometrów. Oczywiście nie mogę oprzeć się pokusie i wykreślam wokół Wołowca trzystukilometrowy krąg, żeby określić swoją środkową Europę. (...) Wewnątrz jest kawałek Białorusi, całkiem sporo Ukrainy, przyzwoite i porównywalne przestrzenie Rumunii i Węgier, prawie cała Słowacja i skrawek Czech. No i jakaś jedna trzecia Ojczyzny. Nie ma Niemiec, nie ma Rosji - co przyjmuję z pewnym zdziwieniem, ale też z dyskretną, atawistyczną ulgą" (Moja Europa, s. 77-78)

Niemcy

  • "Nie słyszałem, by przyjaźnili się z Niemcami. Niemcy nie nadawali się do przyjaźni. Brali niemieckie zasiłki, ale w ich opowieściach nie pojawiali się Niemcy jako ludzie. Co najwyżej jako pracodawcy, policjanci albo urzędnicy. I z tych opowieści wynikało, że Niemcy byłyby znacznie przyjemniejszym krajem, gdyby nie było w nim Niemców." (Dojczland, s. 29)
  • "Niemcy to jednak trochę Ameryka. Większość zapewne się obrazi, ale będę trwał przy swoim. Niemcy to Amerykanie na nieco wolniejszych obrotach. Amerykanie, którzy mieli Lutra, więc nie wydaje im się, że przyszli na świat wczoraj. Amerykanie, którzy mieli Hitlera i dlatego nie są tacy hej do przodu." (Dojczland, s. 50)
  • "Zatrudnią Turków, Słowian i Azjatów do prowadzenia własnego kraju, a sami nareszcie odpoczną – bo co by nie mówić, to jednak chyba oni, Niemcy, napracowali się w dziejach najbardziej ze wszystkich Europejczyków. Więc odpoczynek im się należy." (Dojczland, s. 50)
  • "Niemcy były dla mnie czymś w rodzaju Ameryki. Rozsadzała je jakaś siła. To się czuło właśnie w takich miejscach jak terminale dla wielkich ciężarówek albo rozjazdy autostrad. Albo węzły kolejowe. W takich miejscach, gdzie przepływa skumulowana, sprężona energia." (Dojczland, s. 50)
"Przywożą brylanty z Zachodu, ponieważ niczego innego tam nie ma. //
Przywożą auta, ponieważ Wschód od Zachodu nie potrzebuje niczego więcej.
Auta dożywają swych dni w piaskach Mongolii"(Noc, s. 8)

Skróty

  • BK – Biały kruk, Poznań 1995
  • OG – Opowieści galicyjskie, Kraków 1995
  • PR – Przez rzekę, Czarne 1996
  • D – Dukla, Gładyszów 1997
  • JZP – Jak zostać pisarzem, Gładyszów 1998
  • S – Solo, w: Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci, Gładyszów 1998
  • Dz – Dziewięć, Gładyszów 1999
  • TPS – Tekturowy samolot, Wołowiec 2000
  • J – Jadąc do Babadag 2004
  • F – Fado, Wołowiec 2006
  • T – Taksim, Wołowiec 2009
  • DPP – Dziennik pisany później, Wołowiec 2010
  • G – Grochów, Wołowiec 2012
  • NE – Nie ma ekspresów przy żółtych drogach, Wołowiec 2013
  • W – Wschód, Wołowiec 2014
  • Ż – Życie to jednak strata jest. Andrzej Stasiuk w rozmowach z Dorotą Wodecką, Warszawa 2015
  • O – Osiołkiem, Wołowiec 2016
  • KBŚ – Kroniki beskidzkie i światowe, Wołowiec 2018.

Bibliografia podmiotowa

  1. Prison is hell
  2. Mury Hebronu. [Opowiadania]. Powst. 1985. Wyd. Wwa: Wydawn. Głodnych Duchów 1992, 124 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Wwa: PIW 1996; wyd. 3 Czarne: Wydawn. Czarne 1999; wyd. 4 Wołowiec: Wydawn. Czarne 2000, tamże wyd. 5 2001, wyd. 6 2009.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: wyd. 7 [wyd. 1 elektroniczne] Wołowiec: Czarne 2011.
    • Zawartość: Miłość; Maria; Walka; Królowa; Ring; Sieć; Centuria; Powitanie; Czystość; Opowieść jednej nocy; Mury Hebronu.
    • Przekł. niem: Die Mauern von Hebron. [Przeł.] O. Kühl. Frankfurt am Main 2003.
    • Adapt.: radiowa: Mury Hebronu. Cz. 1-2. Adapt. i reż.: F. Zylber. Radio TOK FM 2009, ‒ teatr.: Mury Hebronu. Reż. C. Studnia. Wr., T. Muz. „Kapitol”, 2010.
  3. Wiersze miłosne i nie. Pozn.: Obserwator 1994, 68 s. Bibl. „Czasu Kult.”, 7.
  4. Biały kruk. [Powieść]. Pozn.: Obserwator 1995, 254 s. Bibl. „Czasu Kult.”, 10. Wyd. 2 Wwa: W.A.B. 1996. Por. poz. 4.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2012, 2 pliki w formacie MOBI, EPUB.
    • Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie w 1995.
    • Przekł.: ang.: White raven. [Przeł.] W. Powaga. London 2000, ‒ bułg.: Beliât garvan. [Przeł.] I. Likomanova. Sofiâ 1994, wyd. nast. tamże 2004, ‒ czes.: Bila vrána. [Przeł.] M. Božilová. Praha 2012, ‒ fiń.: Valkoinen korppi. [Przeł.] P. Paloposki. [Helsinki] 1998, ‒ franc.: Le corbeau blanc. [Przeł.:] A. Żuk, L. Alaux. Lausanne, [Paris] 2007, ‒ holend.: De witte raaf. [Przeł.] K. Lesman. Breda 1998, ‒ maced.: Bel gavran. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopǰe 2015, ‒ niem.: Der weisse Rabe. [Przeł.] O. Kühl. Berlin 1998, wyd. nast.: tamże 2000, 2016 Reinbek bei Hamburg 2000, Berlin 2011, [wyd. 2] 2016, ‒ ros.: Belyj voron. [Przeł.] L. Cyv’ân. Sankt Peterburg 2003, ‒ serb.: Beli gavran. [Przeł.:] A. Lasek, B. Stojanović. Beograd 2004, ‒ węgier.: Fehér halló. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2003, ‒ włos.: Corvo bianco. [Przeł.] L. Quercioli Mincer. Milano 2002.
    • Gnoje. Scenariusz filmowy. [Współaut.:] P, Suchecki. J. Zalewski. Reż.: J. Zalewski. Ekran. 1995. Adapt. powieści „Biały kruk” zob. poz. 3. – A. Stasiuk wystąpił w jednej ze scen filmu.
  5. Opowieści galicyjskie. [Opowiadania]. Kr.: Znak 1995, 95 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Czarne: Wydawn. Czarne 1998, wyd. 3, 4, 6 [!], 7 [!] Wołowiec: Wydawn. Czarne 2001, wyd. 8 2016. Por. poz. 24.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: wyd. 7 [!] Wołowiec: Czarne 2012, 2 pliki w formacie MOBI, EPUB. #* Wyd. nast. 2014, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta K. Kołbasiuk. [ok. 2018], format mp3.
    • Zawartość: Józek; Władek; Kowal Kruk; Janek; Miejsce; Kościejny; Lewandowski; Knajpa; Babka; Rudy Sierżant; Noc; Maryśka; Spowiedź; Noc Druga; Koniec.
    • Przekł.: ang.: Tales of Galicia. [Przeł.] M. Nafpaktitis. Prague 2003, ‒ bułg.: Galicijski istorii. [Przeł.] D. Denčeva. Sofiâ 2010, ‒ czes.: Haličské povídky. [Przeł.] J. Kamiňska. Olomouc 2001, ‒ franc.: Contess de Galicie. [Przeł.:] A. Żuk, L. Alaux. [Paris] 2003, ‒ hindi: Gālisiyā kī kathāem. [Przeł.] M. Purī, M. Brovārcika. Nayī Dillī 2014, ‒ hiszp.: Cuentos de Galitzia. [Przeł.] A. Cazenave. Barcelona 2010, ‒ holend.: Galicische vertellingen. [Przeł.] K. Lesman. Breda 2007, ‒ niem.: Galizische Geschichten. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2002, wyd. nast. tamże: 2004, 2007, ‒ serb.: Galicijske priče. [Przeł.] B. Rajčić. Smederevo 2015, wyd. 2 tamże 2016, ‒ słowac.: Haličské poviedky. [Przeł.] J. Marušiak. Bratislava 2008, - słoweń.: Galicijske zgodbe. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2009, wyd. nast. tamże 2015, - węgier.: Galíciai történetek. [Przeł.] Z. Mihályi. Budapeszt 2001.
  6. Przez rzekę. [Opowiadania]. Czarne, Gorlice: Wydawn. Czarne 1996, 164 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Czarne: Wydawn. Czarne 1998; wyd. 3 Wołowiec: Wydawn. Czarne 2000, tamże: wyd. 4 2001, wyd. 5 2009.
    • Wyd. 6 jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2017, plik w formacie MOBI, EPUB.</p>
    • Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 1997.
    • Zawartość: Chodzenie do kościoła; Chodzenie do biblioteki; Chodzenie na religię; Nadia; Wasyl; Podróż; Ptyś; Na północ; Zula Egipt; Przez rzekę; Pościg; Kruger.
    • Przekł.: franc.: Par le fleuve. [Przeł.] F. Laurent. Nantes 2000, ‒ niem.: Űber den Fluss. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2004.
  7. Dukla. [Powieść]. Czarne: Wydawn. Czarne 1997, 124 s.
    • Wyd. nast. tamże 1999.</li>

      Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec Czarne 2012, 2 pliki w formacie MOBI, EPUB.

    • Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 1998.
    • Przekł.: ang.: Dukla. [Przeł.] B. Johnston. Champaign. Dublin, London 2011, ‒ czes.: Dukla. [Przeł.] J. Kamiňska. Olomouc 2006, ‒ franc.: Dukla. [Przeł.:] A. Żuk, L. Alaux. [Paris] 2003, ‒ hebr.: Dwqlah. [Przeł.:] M. Paz, N. Dreyyband. Mŵšab Ben-Šemen 2009, ‒ hiszp.: El mundo detrás de Dukla. [Przeł.:] E. Bortkiewicz, J.C. Vidal. Barcelona 2003, ‒ holend.: Dukla. [Przeł.] K. Lesman. Breda 2001, wyd. nast. tamże 2002, ‒ niem.: Die Welt hinter Dukla. [Przeł.] O. Kühl. Frankfurt am Main 2000, wyd. nast. tamże 2001, 2002, 2004, 2007, ‒ norw.: Dukla. [Przeł.] M. Selberg. Oslo 2005, ‒ ros.: Duklâ. [Przeł.] T. Izotova. Moskva 2003, ‒ słowac.: Dukla. [Przeł.] J. Marušiak. Prešov 2004, ‒ słoweń.: Dukla. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2015, ‒ szwedz.: Världen bortom Dukla. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2003, wyd. nast. Johanneshov 2014, ‒ węgier.: Dukla. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2004, ‒ włos.: Il mondo dietro Dukla. [Przeł.:] A. Amanti, L. Quercioli Mincer. Milano 2010, wyd. nast. pt. Il mondo dietro Dukla. [Przeł.:] A. Amenta, L. Quercioli Mincer.Milano 2010.
    • Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci. Czarne: Wydawn. Czarne 1998, 87 s.
    • Zawartość: Solo [poz. 10]; Kwintet.
  8. Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej). Czarne: Wydawn. Czarne 1998, 125 s.
    • Wyd. 2 jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2008, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI. Wyd. nast. tamże: wyd. 3 2008, wyd. 4 2016.
    • Przekł.: czes.: Jak jsem se stal spisovatelem. [Przeł.] V. Burian. Praha 2004, ‒ franc.: Pourquoi je suis devenu écrivan. [Przeł.] M. Carlier. Arles 2013, ‒ niem.: Wie ich Schriftsteller wurde. [Przeł.] O. Kühl. Frankfurt Am Main 2001, ‒ rum.: Cum am devenit scriitor. [Przeł.] I. Petrică. Bucureşti 2003, ‒,ukr.: Âk â stav pisʹmennikom. Sproba ìntelektualʹnoï avtobìografìï. [Przeł.] B. Oslavsʹkij. Brusturìv 2017, ‒ węgier.: Hogyan lettem író. [Przeł.] L. Pálfalvi. Budapest 2003, ‒ nadto przekł. koreań. [Korea] 2005.
  9. Solo. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1998. Druk zob. poz. 8. Praprem.: Reż.: A. Olsten. Gdańsk, T. Wybrzeże 2002.
  10. Dziewięć. [Powieść]. Czarne: Wydawn. Czarne 1999, 248 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 3 2004, wyd. 4 2009.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Czarne: Wydawn. Czarne 2012, plik w formacie PDF.
    • Przekł.: ang.: Nine. [Przeł.] B. Johnson. Orlando 2007, toż London 2007, – bułg.: Devet. [Przeł.] I. Angelova. Sofiâ 2013, – chorwac.: Devet. [Przeł.] D. Kaniecke. 2003, – franc.: Neuf. [Przeł.] G. Erhard. [Paris] 2009, – hiszp.: Nueve. [Przeł.:] E. Bortkiewicz, J.C. Vidal. Barcelona 2004, – niderl.: Negen. [Przeł.] K. Lesman. Breda 2011, ‒ niem.: Neun. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2002, wyd. nast. tamże 2004, – ros.: Devât’. [Przeł.] M. Kurganovskaâ. Sankt Peterburg 2005, – rum.: Nouă. [Przeł.] C. Godun. [Bucureşti] 2007. Wyd. łącznie z poz. 20 pt. Nouă şi Fado. Bucureşti 2010, – serb.: Devet. [Przeł.] I. Maslač. Zaprešić 2003, wyd. nast. w przekł. V. Milutinović-Durić. Beograd 2011, – słoweń.: Devet. Ljubljana [Przeł.] J. Unuk. 2004, – szwedz.: Nio. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2005, – ukr.: Dev’jat’. [Przeł.] N. Čorpìti. L’vìv 2001, ‒ węgier.: Kilenc. [Przeł.] G. Korner. Budapest 2007, wyd. nast. tamże 2009, – włos.: Il Cielo sopra Varsavia. [Przeł.] L. Quercioli Mincer. Milano 2003.
  11. Moja Europa. Dwa Eseje o Europie Zwanej Środkową. [Autorzy:] J. Andruchowycz, A. Stasiuk. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2000, 139 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 2001, wyd. 3 2007.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2012, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI.
    • Przekł.: czes.: Moja Evropa. [Przeł.:] V. Burin, T. Vašut. V Olomouci 2009, ‒ franc.: Mon Europe. [Przeł.] M. Laurent. Montricher 2004, ‒ hiszp.: Mi Europa. [Przeł.:] J. Lech, J. Sławomirski, A. Rubió. Barcelona 2005, ‒ niem.: Mein Europa. [Przeł. z pol.] M. Pollck, [przeł. z ukr.] S. Onufrin. Frankfurt am Main 2004, ‒ rumuń.: Europa mea. [Przeł.] C. Geambaşu. Iaşi 2003, ‒ ukr.: Moja Jevropa. [Przeł.] S. Gračova. L’vìv 2001, ‒ węgier.: Az én Európám. [Przeł.] G. Korner. Budapest 2004.
  12. Monolog o śmierci. [Utwór dramatyczny]. Praprem. tv: Adapt.: J. Skoczeń, A. Czarnecka. Reż. J. Skoczeń. TVP 2000.
  13. Muchy. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2000 nr 4 s. 21-34. Praprem. tv: Reż. Ł. Wylężałek. TVP 2000.
    • Przekł.: ukr.: Muhi. [Przeł.] G. Cišuk. W: Sučasnaâ pol'skaâ p'esa. Minsk 2002, wyd. nast. 2003.
  14. Opowieści wigilijne. Autorzy: J. Pilch, O. Tokarczuk, A. Stasiuk. Wałbrzych: Ruta; Wołowiec: Wydawn. Czarne 2000, 59 s.
    • Wyd. jako dokument dźwiękowy: Kraków: „Tygodnik Powszechny” [b. r.], plik w formacie mp3.
    • Przekł. mołd.: Poveste de Crăcun. [Przeł.] C. Godun. W: Trei laureati Nike intr-o carte. Chişinău 2011.
  15. Tekturowy samolot. [Szkice literackie i felietony]. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2000, 201 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: wyd. 4 [!] Wołowiec: Czarne 2017, 2 pliki w formacie EPB, MOBIL.
    • Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 2001.
    • Zawiera szkice: Twarz Samuela Becketta; Koniec starej śmierci; Rewolucja, czyli zagłada; Krew Ludwika [dot.: J.-P. Roux: Krew – mity, symbole, rzeczywistość]; O Bablu i o Rembeku; Nasza konkwista; [dot.: A. Bobkowski: Szkice piórkiem]; Utracone dziedzictwo; Cień Roberta Damiensa [dot. kary śmierci]; Ikona Marie Hans Bellmer, czyli chirurgia cierpienia [dot. H. Bellmer: Lalka]; Według [Z.] Rybczyńskiego; Święty Graal i detektywi; Fantomy po przystępnej cenie [dot. pornografii]; Duchowy lumpenproletariat [dot.: K. Deschner: Krzyż Pański z Kościołem]; W poszukiwaniu zdradzonego czasu [dot. motywu zbrodni w literaturze]; Zygmunt Haupt; Lunch z robakami [dot.: W. Borroughs: Nagi lunch]; Amerykanin w Petersburgu [dot. postaci detektywa Marlowe’a w twórczości R. Chandlera]; Lekcja doktora Destouched’a [dot. L.-F. Céline]; O Hrabalu.
    • Przekł. niem: Das Flugzeug aus Karton. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2004.
  16. Zima. [Opowiadanie]. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2001, 47 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2017, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy [audiobook]: Czyta: J. Kiss. Wołowiec: Czarne [b.r.], plik w formacie mp3.
    • Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 2002.
    • Przekł.: franc.: L’hiver. [Przekł.] M. Laurent. Montricher 2006, ‒ niem.: Winter. [Przeł.:] O. Kűhl, R. Schmidgall. Frankfurt am Main, Leipzig 2009.
  17. Jadąc do Babadag. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2004, 321 s. Wyd. nast. Wwa: Świat Książki – Bertelsmann Media 2006.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2011, 3 pliki w formacie EPUB. MOBI, PDF, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy [audiobook]: Czyta: J. Kiss. Wołowiec: Czarne [ok. 2017], plik w formacie mp3.
    • Nagroda Lit. im. B. Pawlak w 2004, Nagroda Lit. Nike w 2005.
    • Zawiera szkice z podróży przez Europę Środkową: Ten lęk; Słowacka dwusetka; Rǎşinari; Nasz bat’ko; Opis podróży przez wschodnie Węgry na Ukrainę; Baia Mare; Tara Secuilor, Székelyföld, Szeklerland; Kraj, w którym zaczęła się wojna; Shgiperia; Moldova; Prom do Gałacza; Namiot rozbity w nowym miejscu; Delta; Jadąc do Babadag.
    • Przekł.: albań.: Rrugës për në Babadag. [Przeł.] A. Beqiraj. Tiranë 2006, ‒ ang.: On the road to Babadag. [Przeł.] M. Kandel. London 2012, ‒ bułg.: Po p”tâ za Babadag. [Przeł.] D. Denčeva. Sofiâ 2010, ‒ czes.: Cestou do Babadagu. [Przeł.:] J. Kamiňska, H. Stachová, T. Vašut. Olomouc 2008, ‒ fiń.: Matkalla Babadagiin. [Przeł.] P. Paloposki. Helsinki 2006, ‒ franc.: Sur la route de Babadag. [Przeł.] M. Maliszewska. [Paris] 2007, ‒ hiszp.: De camino de Babadag. [Przeł.] A. Cazenave Cantón. Barcelona 2008, ‒ litew.: Pakeliui į Babadaga. [Przeł.] V. Dekšnys. Kaunas 2006, ‒ niem.: Unterwegs nach Babadag. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2005, ‒ ros.: Na puti v Babadag. [Przeł.] I. Adel’gejm. Moskva 2009, ‒ rumuń.: Călătarind spre Babadag. [Przeł.] C. Godun. Bucureşti 2007, ‒ serb.: Na putu za Babadag. [Przeł.] M. Markić. Beograd 2009, ‒ słoweń.: Na poti v Babadag. [Przeł.] J. Unuk. Ljubljana 2007, wyd. nast. tamże 2008, ‒ szwedz.: På vägen till Babadag. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2015, ‒ ukr.: Dorogoû na Babadag. [Przeł.] O. Slivinskij. Kiiv 2007, ‒ węgier.: Útban Babadagba. [Przeł.] G. Korner. Budapest 2006.
  18. Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2005 nr 2 s. 5-32. Praprem. w ramach Unii Teatrów Europy. Reż.: M. Grabowski. Dusseldorf, Schauspielhaus we współpr. ze Starym T. w Kr. 2005. Praprem. pol. z podtyt.: Wodewil o stereotypach. Reż.: M. Grabowski. Kr., Nar. T. Stary 2005. Sztuka powstała na zamówienie Düsseldorfer Schauspielhaus. Por. poz. 20.
    • Wyst. nast.: wyst. pt. Noc. Wwa, T. Pol. 2008, pt. Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna. Szczecin, T. Pol. 2011, pt. Barbarzyńcy przyszli. Kielce, Stow. Artyst. Ecce Homo 2012.
    • Sztuka powstała na zamówienie Düsseldorfer Schauspielhaus. – Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 2006.
    • Przekł.: czes.: Noc. Przeł. I. Lexová. W: A. Stasiuk: Tři hry. Praha 2013, ‒ franc.: Les barbares sont arrivés. [Przeł.] Z. Bobowicz. [Paris] 2008, – ros.: Noč'. [Przeł.] M. Kurganskaâ. W: Antologiâ sovremennoj pol'skoj dramaturgii. Moskva 2010.
    • Adapt. radiowa: Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna. Adapt. i reż.: J. Wernio. T. Pol. Radia 2010.
  19. Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna. [Powieść]. Wołowiec: Czarne 2005, 91 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Wydawn. Czarne 2012, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI.
    • W 2006 nominacja do Nagrody Literackiej „Nike”.
  20. Fado. [Szkice z podróży]. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2006, 174 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Wydawn. Czarne 2009, plik w formacie EPUB, MOBI, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta K. Jasieński. Wołowiec: Czarne [ok. 2011], plik w formacie mp3.
    • Nagroda im. A. Fiedlera Bursztynowy Motyl w 2007.
    • Zawartość: Autostrada; Słowiańskie on the road; Bulatović; Poetyka i masakra; Mapa; Rumunia; Czarnogóra; Pogradec; Nie ma deszczu w Przeklętych Górach; Rudňany; Karpaty; Parodia jako sposób przetrwania kontynentu; Pas ludności mieszanej; Stróże; Przed stacją; The space of freedom; Banknoty; Połowa października, powrót; Zaduszki; Błędne ognie zmarłych; Pamięć; Nasza gra w Bildung; Ciało Ojca; Spokój.
    • Przekł.: ang.: Fado. [Przeł.] B. Johnson. London 2009, – franc.: Fado dans les Carpathes. [Przeł.] Ch. Zaremba. [Paris] 2009, – niem.: Fado. [Przeł.] R. Schmidgall. Frankfurt am Main 2008, ‒ rum.: Fado. [Przeł.] C. Godun. Wyd. łacznie z poz. 10 pt. Nouă şi Fado. Bucureşti 2010, ‒ ukr.: Fado. [Przeł.] M. Bogdani. Kiïv 2009.
  21. Ciemny las. [Utwór dramatyczny]. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2007, 109 s. Przedr. w: Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia. 2. Wybór i wstęp J. Kopciński, oprac. tekstów B. Mieszkowska. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2013.
    • Przekł. czes.: Temný les. Przeł. I. Lexová. W: A. Stasiuk: Tři hry. Praha 2013.
  22. Dojczland. [Szkic z podróży do Niemiec]. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2007, 111 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2012, 2 pliki w formacie MOBI, EPUB, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta P. Głowacki. Wołowiec: Czarne [ok. 2016], plik w formacie mp3.
    • Przekł.: franc.: Mon Allemagne. [Przeł.] Ch. Zaremba. [Paris] 2010, – niem.: Dojczland. [Przeł.] O. Kühl. Frankfurt am Main 2008, wyd. nast. Berlin 2012, – rum.: Djermania. [Przeł.] C. Godun. Bucureşti 2014.
  23. Wino truskawkowe; Jahodové víno. [Scenariusz filmowy; współaut.:] D. Jabłoński. Reż.: D. Jabłoński. Ekran. (pol.-słowac.) 2008.
    • Na podstawie Opowieści galicyjskich por. poz. 5.
  24. Czekając na Turka. [Utwór dramatyczny]. Praprem. Kr,. Stary T. 2009. Wyd. osob. pt. Czekając na Turka; Warten auf den Tren. [Przekł.] O. Kühl. Wołowiec: Wydawn. Czarne 2009, 153 s.
    • W wyd. 2 z 2009 tekst w jęz. pol. i niem. ‒ Sztuka powstała na zamówienie Goethe Instytut w ramach projektu „After the fall”, ukazującej konsekwencje upadku muru berlińskiego.
    • Przekł.: czes.: Čekáni na Turka. Przeł. I. Lexová. W: A. Stasiuk: Tři hry. Praha 2013, ‒ niem.: zob. wyżej, ‒ słowac.: Čakanie na Turka [Przeł.] P. Himič. Levoča 2013, ‒ ukr. w: Spovìd' pìslâ zlamu. [Przeł.] O. Bojčenko, A. Bondar, O. Ìrvanec'. Kiïv 2013.
  25. Taksim. [Powieść]. Wołowiec: Czarne 2009, 328 s. Wyd. 2 tamże 2009.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2011, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta M. Baka. Wołowiec: Czarne [ok. 2016], plik w formacie mp3.
    • Nagroda Lit. Gdynia w dziedzinie prozy w 2010.
    • Przekł.: chorwac.: Taksim [Przeł.] S. Kasumović. Zaprešić 2012, – franc.: Taksim. [Przeł.] Ch. Zaremba. Arles 2011, – hiszp.: Taksim. Przeł. A. Cazenave. Barcelona 2015, maced.: Taksim. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopje 2016, – norw.: Taksim [Przeł.] A. Walseng. Oslo 2013, wyd. nast. tamże 2018, ‒ słowac.: Taksim. [Przeł.] M. Petrincová. Bratislava 2011, – słoweń.: Taksim. Przeł. J. Unuk. Ljubljana 2012, ‒ szwedz.: Taksim. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2013, – węgier.: Taksim. [Przeł.] G. Körner. Budapest 2011.
  26. Dziennik pisany później. [Opis podróży po Bałkanach]. Wołowiec: Czarne 2010, 164 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2011, 3 pliki w formacie EPUB, MOBI, PDF. Toż wyd. 2 2014, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy [audiobook]: Czyta: M. Baka. Wołowiec: Czarne [ok. 2018], plik w formacie mp3.
    • Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 2011.
    • Przekł. niem.: Tagebuch danach geschrieben. [Przeł.] O. Kühl. Berlin 2012.
    • Adaptacja teatr. pt. Supermarket i Narodowe VooDoo. Reż.: J. Timingeriu. Lubl.: Ośrodek Praktyk Teatr. Gardzienice 2012.
  27. Grochów. [Opowiadania]. Wołowiec: Czarne 2012, 93 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2012, pliki w formacie EPUB, MOBI, ‒ wyd. jako dokument dźwiękowy [audiobook]: Czyta: M. Baka. Wołowiec: Czarne [ok. 2016], plik w formacie mp3.
    • Zawartość: Babka i duchy; Augustyn; Suka; Grochów (opowiadanie dla Olka).
    • Nominacja w 2013 do finału Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus i do .Nagrody Literackiej Gdynia.
    • Przekł.: franc.: Un vague sentiment de perte. [Przeł.] M. Carlier. Arles 2015, – szwedz. : Liten bok om döden. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2016, – węgier.: Át a folyón : és más elbeszélések. [Przeł.] K. Gábor. Budapest 2013.
  28. Nie ma ekspresów przy żółtych drogach. Wołowiec: Czarne 2013, 169 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2014, pliki w formacie EPUB, MOBI.
    • Zbiór felietonów publikowanych wcześniej w „L’Espresso”, piśmie internetowym Dwutygodnik.com (w cyklu „Z drogi”), w „Tyg. Powsz.” (w cyklu „Kroniki beskidzkie i światowe”), w katalogu wystawy „Void” (BWA: Nowy Sącz), w „Art & Business” i „Neue Zürcher Zeitung” oraz w publikacji towarzyszącej Festiwalowi Muzyczno-Literackiemu „Wege durch das Land – Paths through the Region” (Coevay).
    • Przekł. niem.: Der Stich im Herzen. Geschichten vom Fernweh. [Przeł.] R. Schmidgall. Berlin 2015.
  29. Wschód. [Opowieść o podróży do Rosji i Azji]. Wołowiec: Czarne 2014, 303 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2014, plik w formacie EPUB, MOBI.
    • Nagroda Lit. Warszawy w dziedzinie prozy w 2015, Lit. Nagroda Europy Środkowej Angelus w 2015.
    • chorw.: Istok. [Przeł.] S. Kasumović. Zaprešić 2017, – czes.: Východ. [Przeł.] J. Červenka. Zlín2017, – franc.: L‘Est, [Przeł.] CM. Carlier. Arles Bouches-du-Rhône 2017, – niem.: Der Osten. [Przeł.] R. Schmidgall.. Berlin 2017, – słowac.: Východ. [Przeł.] T. Horváth. Bratislava 2017, – szwedz.: Östern. [Przeł.] T. Håkanson. Stockholm 2017, – ukr.: Shìd. Przeł. [?]. L'vìv 2015
  30. „Życie to jednak strata jest”. Andrzej Stasiuk w rozmowach z Dorotą Wodecką. Wwa: Agora; Wołowiec: Czarne 2015, 175 s. Bibl. „Gaz. Wybor.”.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne; Warszawa: Agora SA 2015, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI.
  31. Kucając. [Felietony]. Wołowiec: Czarne 2015, 128 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2015, plik w formacie EPUB, MOBI.
    • Zbiór felietonów o przyrodzie, opublikowanych wcześniej w książkach lub czasopismach: „L’Espresso”, „Tyg. Powsz.” (w cyklu „Kroniki beskidzkie i światowe”) oraz piśmie internetowym „Dwutygodnik.com” (w cyklu „Z drogi”).
  32. Osiołkiem. [Opowieść o podróży na Ukrainę, do Rosji i Azji]. Wołowiec: Czarne 2016, 200 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2016, 2 pliki w formacie EPUB, MOBI.
  33. Kroniki beskidzkie i światowe. Wołowiec: Czarne 2018, 333 s.
    • Wyd. jako dokument elektroniczny: Wołowiec: Czarne 2018, pliki w formacie EPUB, MOBI.
    • Wybór felietonów i krótkich próz z „Tygodnika Powszechnego”.

Przypisy

  1. ↑ Fado, s. 169
  2. ↑ Życie to jednak, s. 71
  3. ↑ JZP, s. 15
  4. ↑ Fado, s. 154
  5. ↑ JDB, s. 101
  6. ↑ On the Road to Babadag, 2011, s. 70
Źródło: „http://emet.hekko24.pl/lp/index.php?title=Andrzej_Stasiuk&oldid=3432”