Język filmu
Z Literatura przedmiotu
- "Genialną publicznością kinową jest dla mnie publiczność, która umie bawić się w film"[1]
- podstawowe jednostki budowy filmu[2]
- kadr - najmniejsza jednostka statyczna, jedna klatka naświetlonej taśmy;
- ujęcie - najmniejsza jednostka dynamiczna, odcinek taśmy zawarty między dwoma najbliższymi połączeniami montażowymi;
- scena - odcinek filmu, złożony z kilku lub kilkunastu ujęć, wyróżniający się jednością miejsca i czasu;
- sekwencja - część filmu, złożona z kilku lub kilkunastu scen, wyróżniająca się jednością akcji, choć najczęściej pozbawiona jedności miejsca i czasu;
- film - całość kompozycyjna, zamknięta i podpisana przez twórcę
- "Plan --- odległość kamery zdjęciowej od głównego obiektu filmowanego w danym ujęciu"[3]
- Podział planów
- plan ogólny (total) --- pełny obraz miejsca akcji, postać ludzka podporządkowana otoczeniu, drobna;
- plan pełny --- postacie ludzkie pokazane od stóp do głów, tło zajmuje ważkie, choć nie główne miejsce;
- plan średni (amerykański) --- człowiek pokazany do kolan, zaczyna zdobywać pozycję dominującą;
- półzbliżenie --- popiersie postaci ludzkiej, dekoracja zostaje praktycznie wyeliminowana;
- zbliżenie (wielki plan) --- twarz ludzka zajmuje większą część powierzchni ekranu;
- duże zbliżenie (detal) --- szczegół postaci lub powiększenie rekwizytu;
Widzenie i czytanie filmu
- "Widzieć film to znaczy nie percypować ramy, punktów widzenia kamery, jej odległości od przedmiotu etc."[4]
- pierwszy stopień lektury filmu: "Kiedy widz odkrywa ramę (...) znika jego uprzednie poczucie triumfu wynikające z posiadania obrazu. Widz dostrzega, że kamera ukrywa rzeczy."[5]
Literatura
- André Bazin, Głębia ostrości Orsona Wellesa, „Ciné-Club” nr 7, maj 1948.
Przypisy
- ↑ Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 8
- ↑ Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 12
- ↑ Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 12
- ↑ Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 258.
- ↑ Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 259.