Frantz Fanon

Z Literatura przedmiotu
Skocz do: nawigacja, szukaj
  1. Frantz Fanon, The Wretched of the Earth. Trans. Richard Philcox, New York: Grove Press 2004. (1961)
  2. Frantz Fanon, Wyklęty lud ziemi, przeł. H. Tygielska, Warszawa 1985.

"W kraju rozwijającym się członkowie partii pełniący kierownicze role powinni unikać stolicy jak ognia. Z wyjątkiem kilku osób, powinni przebywać na prowincji. Należy wystrzegać się centralizacji. Żaden powód typu administracyjnego nie może usprawiedliwić rzucania się na przeludnioną stolicę, która pod względem stopnia rozwoju stanowi rażący kontrast z pozostałymi dziewięcioma dziesiątymi kraju. Partia powinna być maksymalnie zdecentralizowana. Tylko w ten sposób można poruszyć martwe regiony i zbudzić je do życia." (s. 126)

"NIe wolno nam kształtować bohaterów, wyjątkowych okazów, nowych przywódców. Musimy podnieść poziom umysłowy mas, zwiększyć ich możliwości intelektualne, musimy je uczłowieczyć" (s. 134)

"Podświadomości tubylca zaś starano się zaszczepić przeświadczenie o kolonializmie jako czułej matce, chroniącej go nie tyle przed zagrożeniami ze strony nieprzyjaznego środowiska, ile bezustannie czuwającej, by jej nieszczęsne, chore dziecko wydane na pastwę zbrodniczych instynktów nie unicestwiło siebie samo. Kolonialna "matka" broni dziecka przed nim samym, przed jego ja, przed fizjologią, biologią, przed skazą ontologiczną" (s. 144)

Intelektualista, który poznał kulturę zachodnią za pośrednictwem jej ambasadorów i przeniknął do zachodniej cywilizacji, intelektualista, któy za cenę zmiany skóry stał się częścią cywilizacji europejskiej, spostrzega, że rodzimy wzorzec kulturowy, któy pragnął przejąć celem uratowania swej tożsamości, nie dostarcza mu postaci mogących konkurować z osobistościami zaludniającymi kulturę okupanta. Jedynie historia - pisana na użytek Zachodu i przez jego przedstawicieli - pozwala docenić pewne epizody afrykańskiej przeszłości. Chwila obecna natomiast, trzeźwe, "obiektywne" spojrzenie na teraźniejszość afrykańskiego kontynentu, przynosi pustkę, umysłową tępotę, zdziczenie" (s. 150)

"doktor Carothers (...) wysuwa tezę, że normalny Afrykanin to po prostu Europejczyk po lobotomii" (s. 207)

http://www.iep.utm.edu/fanon/