Język filmu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Literatura przedmiotu
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Widzenie i czytanie filmu)
 
Linia 17: Linia 17:
  
 
==Widzenie i czytanie filmu==
 
==Widzenie i czytanie filmu==
* "Wiedzieć film to znaczy nie percypować ramy, punktów widzenia kamery, jej odległości od przedmiotu etc."<ref>Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 258-259.</ref>
+
* "Widzieć film to znaczy nie percypować ramy, punktów widzenia kamery, jej odległości od przedmiotu etc."<ref>Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 258.</ref>
 +
* pierwszy stopień lektury filmu: "Kiedy widz odkrywa ramę (...) znika jego uprzednie poczucie triumfu wynikające z posiadania obrazu. Widz dostrzega, że kamera ukrywa rzeczy."<ref>Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 259.</ref>
 +
 
 
==Literatura==
 
==Literatura==
  

Aktualna wersja na dzień 10:51, 25 lis 2020

  • "Genialną publicznością kinową jest dla mnie publiczność, która umie bawić się w film"[1]
  • podstawowe jednostki budowy filmu[2]
    1. kadr - najmniejsza jednostka statyczna, jedna klatka naświetlonej taśmy;
    2. ujęcie - najmniejsza jednostka dynamiczna, odcinek taśmy zawarty między dwoma najbliższymi połączeniami montażowymi;
    3. scena - odcinek filmu, złożony z kilku lub kilkunastu ujęć, wyróżniający się jednością miejsca i czasu;
    4. sekwencja - część filmu, złożona z kilku lub kilkunastu scen, wyróżniająca się jednością akcji, choć najczęściej pozbawiona jedności miejsca i czasu;
    5. film - całość kompozycyjna, zamknięta i podpisana przez twórcę
  • "Plan --- odległość kamery zdjęciowej od głównego obiektu filmowanego w danym ujęciu"[3]
  • Podział planów
    1. plan ogólny (total) --- pełny obraz miejsca akcji, postać ludzka podporządkowana otoczeniu, drobna;
    2. plan pełny --- postacie ludzkie pokazane od stóp do głów, tło zajmuje ważkie, choć nie główne miejsce;
    3. plan średni (amerykański) --- człowiek pokazany do kolan, zaczyna zdobywać pozycję dominującą;
    4. półzbliżenie --- popiersie postaci ludzkiej, dekoracja zostaje praktycznie wyeliminowana;
    5. zbliżenie (wielki plan) --- twarz ludzka zajmuje większą część powierzchni ekranu;
    6. duże zbliżenie (detal) --- szczegół postaci lub powiększenie rekwizytu;

Widzenie i czytanie filmu

  • "Widzieć film to znaczy nie percypować ramy, punktów widzenia kamery, jej odległości od przedmiotu etc."[4]
  • pierwszy stopień lektury filmu: "Kiedy widz odkrywa ramę (...) znika jego uprzednie poczucie triumfu wynikające z posiadania obrazu. Widz dostrzega, że kamera ukrywa rzeczy."[5]

Literatura

  • André Bazin, Głębia ostrości Orsona Wellesa, „Ciné-Club” nr 7, maj 1948.

Przypisy

  1. Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 8
  2. Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 12
  3. Jerzy Płażewski, Język filmu, s. 12
  4. Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 258.
  5. Daniel Dayan, Widz wpisany w obraz, przeł. Alicja Helman, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska, Alicja Kisielewska, Mirosław Pęczak, Warszawa 1996, s. 259.