Raymond Firth: Różnice pomiędzy wersjami
Z Literatura przedmiotu
(Utworzono nową stronę " "Samoańczycy do tego stopnia rozwinęli swój kodeks towarzyski i zasady pierwszeństwa, że nasze zasady postępowania, nawet w uroczystych okazjach, wydają się w p...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
"Samoańczycy do tego stopnia rozwinęli swój kodeks towarzyski i zasady pierwszeństwa, że nasze zasady postępowania, nawet w uroczystych okazjach, wydają się w porównaniu z nimi prostackie i surowe"<ref>Raymond Firth, Społeczności ludzkie. Wstęp do antropologii społecznej, przeł. Jarosław Dunin, Zofia Szyfelbejn-Sokolewicz, PWN: Warszawa 1965, s. 103</ref> | "Samoańczycy do tego stopnia rozwinęli swój kodeks towarzyski i zasady pierwszeństwa, że nasze zasady postępowania, nawet w uroczystych okazjach, wydają się w porównaniu z nimi prostackie i surowe"<ref>Raymond Firth, Społeczności ludzkie. Wstęp do antropologii społecznej, przeł. Jarosław Dunin, Zofia Szyfelbejn-Sokolewicz, PWN: Warszawa 1965, s. 103</ref> | ||
| + | |||
| + | * małżeństwa dzieci | ||
| + | "Misjonarze mówili mi, że uwieńczone sukcesem wysiłki, tam gdzie doprowadziły do zlikwidowania małżeństw dziecięcych, tak szkodliwych ze względu na związane z tym wczesne macierzyństwo i wyzysk nieletnich, przyniosły jednak nowy kłopot zwiększenia się ilości dzieci przedślubnych, z całym balastem wstydu i tarć rodzinnych"<ref>Raymond Firth, Społeczności ludzkie. Wstęp do antropologii społecznej, przeł. Jarosław Dunin, Zofia Szyfelbejn-Sokolewicz, PWN: Warszawa 1965, s. 154</ref> | ||
Wersja z 17:27, 19 maj 2020
"Samoańczycy do tego stopnia rozwinęli swój kodeks towarzyski i zasady pierwszeństwa, że nasze zasady postępowania, nawet w uroczystych okazjach, wydają się w porównaniu z nimi prostackie i surowe"[1]
- małżeństwa dzieci
- ↑ Raymond Firth, Społeczności ludzkie. Wstęp do antropologii społecznej, przeł. Jarosław Dunin, Zofia Szyfelbejn-Sokolewicz, PWN: Warszawa 1965, s. 103
- ↑ Raymond Firth, Społeczności ludzkie. Wstęp do antropologii społecznej, przeł. Jarosław Dunin, Zofia Szyfelbejn-Sokolewicz, PWN: Warszawa 1965, s. 154
