Rudolf Otto: Różnice pomiędzy wersjami
Z Literatura przedmiotu
(Nie pokazano 11 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | * Środki wyrazu numinosum | + | ==Numinosum== |
− | *# bezpośrednie | + | * Czym jest istota uczucia numinotycznego?<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 79</ref> |
− | *# | + | * Numinosum nie można się nauczyć, można je "wzbudzić"<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 79</ref> |
− | *# | + | * Środki wyrazu numinosum (zaplecze i podłoże religii) |
+ | *# bezpośrednie | ||
+ | *#* "uroczysta postawa, gest, nastrój i mina, wyrazem szczególnej ważności rzeczy, uroczyste gromadzenie się i skupienie modlącej się gminy wyraża więcej niż wszystkie słowa i negatywne nazwy, które na to wymyśliliśmy."<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 79</ref> | ||
+ | *#* głos żywy (vox viva)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 80</ref> | ||
+ | *#* "duch w sercu"(conformem esse verbo, M. Luter) vs <ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 80</ref> | ||
+ | *# pośrednie | ||
+ | *#* strach (tremendum)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 81</ref> | ||
+ | *#* wzniosłość (okazałość)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 81</ref> | ||
+ | *#* "Cud jest najukochańszym dzieckiem wiary"(mysteriosum, mirum)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 82</ref> | ||
+ | *#* niezrozumiałość (alleluja, kyrie elejson, sela); starocerkiewnosłowiański, hebrajski, arabski<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 82</ref> | ||
+ | * Środki wyrazu numinosum w sztuce | ||
+ | *# magiczne symbole, emblematy, arabeski, kreski: sztuka taoistyczna, buddystyczna<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 85</ref> | ||
+ | *# Buddyzm mahajanistyczny, Budda z jaskiń Lung-Men z okresu Tang<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 85</ref> | ||
+ | *# Zachód: najbardziej numinotyczny gotyk (wieża katedry z Ulm)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 86</ref> | ||
+ | *# Wilhelm Worringer, Probleme der Gotik, 1881: gotyk wywodzony z magii<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 86</ref> | ||
+ | *# środki negatywne, teologia apofatyczna: ciemność i milczenie (półmrok wysokich katedr)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 87</ref> | ||
+ | *# próżnia i przestrzenna pustka (pustynia, step, grobowce cesarzy z dynastii Ming koło Nankinu i Pekinu)<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 88</ref> | ||
+ | * numen praesens<ref>Rudolf Otto, Świętość, s. 88</ref> | ||
==Literatura== | ==Literatura== |
Aktualna wersja na dzień 11:14, 6 kwi 2021
Numinosum
- Czym jest istota uczucia numinotycznego?[1]
- Numinosum nie można się nauczyć, można je "wzbudzić"[2]
- Środki wyrazu numinosum (zaplecze i podłoże religii)
- bezpośrednie
- pośrednie
- Środki wyrazu numinosum w sztuce
- magiczne symbole, emblematy, arabeski, kreski: sztuka taoistyczna, buddystyczna[10]
- Buddyzm mahajanistyczny, Budda z jaskiń Lung-Men z okresu Tang[11]
- Zachód: najbardziej numinotyczny gotyk (wieża katedry z Ulm)[12]
- Wilhelm Worringer, Probleme der Gotik, 1881: gotyk wywodzony z magii[13]
- środki negatywne, teologia apofatyczna: ciemność i milczenie (półmrok wysokich katedr)[14]
- próżnia i przestrzenna pustka (pustynia, step, grobowce cesarzy z dynastii Ming koło Nankinu i Pekinu)[15]
- numen praesens[16]
Literatura
- Rudolf Otto, Świętość. Elementy irracjonalne w pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych, przeł. Bogdan Kupis, Warszawa 1993.
- Rudolf Otto, Świętość. Elementy irracjonalne w pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych, przeł. Bogdan Kupis, Wydawnictwo KR: Warszawa 1999.
- Rudolf Otto, Środki wyrazu numinosum, w: Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów, red. Grzegorz Godlewski, Andrzej Mencwel, Roch Sulima, Warszawa 2003.
Przypisy
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 79
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 79
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 79
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 80
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 80
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 81
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 81
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 82
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 82
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 85
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 85
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 86
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 86
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 87
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 88
- ↑ Rudolf Otto, Świętość, s. 88