André Bazin

Z Literatura przedmiotu
Skocz do: nawigacja, szukaj

Montaż

  • André Malraux: montaż to narodziny filmu, "odróżnia film do ruchomych fotografii"[1]
  • kino nieme 1920-1940 --- dwa nurty:
    • wiara w obraz, czyli "Wszystko, co do przedstawionego obiektu dodaje sposób przedstawienia go na ekranie" - plastyka obrazu i montaż[2]
      • montaż równoległy (Griffith) --- "uzmysłowienie widzowi jednoczesności dwóch akcji oddalonych od siebie w przestrzeni - dzięki przeplataniu ze sobą ujęć raz z jednego, raz z drugiego wątku"[3]
      • montaż przyspieszony (Abel Gance, Koło udręki) --- "iluzja przyspieszenia ruchu lokomotywy poprzez mnożenie coraz krótszych ujęć"[4]
      • montaż atrakcji (Eisenstein, Kuleszow) --- "wzmocnienie znaczenia jednego obrazu przez umieszczenie go w sąsiedztwie innego obrazu"[5]
    • wiara w rzeczywistość ("obraz liczy się nie dlatego, że dodaje coś do rzeczywistości, tylko dlatego, że ją odkrywa"[6] ; kontynuacja: kino dźwiękowe)
      • dokument, dokufikcja (Robert Flaherty)
      • ekspresjonizm, plenery (F. W. Murnau)
      • długie ujęcia (Erich von Stroheim, neorealizm włoski)
  • szkoła radziecka - montaż, szkoła niemiecka - dekoracja i oświetlenie[7]
  • film dźwiękowy vs. niemy: "obraz dźwiękowy jest mniej giętki niż obraz wizualny (...) musiało to prowadzić montaż w stronę realizmu, eliminując coraz wyraźniej zarówno ekspresyjność plastyczną, jak i symboliczne współzależności między obrazami"[8]

Gatunki

  • kino europejskie 1930-1940
    • kino francuskie: czarny realizm, realizm poetycki (Marcel Carné, Jean Renoir, Jacuqes Feyder, Julien Duvivier)
    • kino niemieckie: ekspresjonizm (Fritz Lang, F. W. Murnau, Erich von Stroheim)
    • kino włoskie: neorealizm (Vittorio de Sica, Roberto Rossellini, Luchino Visconti)
  • kino amerykańskie 1930-1940
    • komedia (Mr. Smith jedzie do Waszyngtonu)
    • burleska (Bracia Marx)
    • film taneczny i music-hallowy (Fred Astaire i Ginger Rogers, Ziegfeld Follies)
    • film kryminalny i gangsterski (Człowiek z blizną, Jestem zbiegiem, Potępieniec)
    • dramat psychologiczny i obyczajowy (Boczna ulica, Jezebel)
    • film fantastyczny i film "okropności" (Dr. Jeckyll and Mr. Hyde, Niewidzialny człowiek, Frankenstein)
    • western (Dyliżans)[9]
  • głębia ostrości[10]
    • Orson Welles, William Wyler
    • bardziej realistyczna niż bez głębi
    • wymaga bardziej czynnej postawy widza niż montaż analityczny
    • przywraca wieloznaczność i wielość interpretacji

Literatura

  • André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996.
  • André Malraux, Psychologie du cinema

Przypisy

  1. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
  2. A. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 135-136
  3. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
  4. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
  5. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
  6. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 138
  7. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 137
  8. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 142
  9. André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996, s. 139.
  10. André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996, s. 144.