André Bazin
Z Literatura przedmiotu
Spis treści
Montaż
- André Malraux: montaż to narodziny filmu, "odróżnia film do ruchomych fotografii"[1]
- kino nieme 1920-1940 --- dwa nurty:
- wiara w obraz, czyli "Wszystko, co do przedstawionego obiektu dodaje sposób przedstawienia go na ekranie" - plastyka obrazu i montaż[2]
- montaż równoległy (Griffith) --- "uzmysłowienie widzowi jednoczesności dwóch akcji oddalonych od siebie w przestrzeni - dzięki przeplataniu ze sobą ujęć raz z jednego, raz z drugiego wątku"[3]
- montaż przyspieszony (Abel Gance, Koło udręki) --- "iluzja przyspieszenia ruchu lokomotywy poprzez mnożenie coraz krótszych ujęć"[4]
- montaż atrakcji (Eisenstein, Kuleszow) --- "wzmocnienie znaczenia jednego obrazu przez umieszczenie go w sąsiedztwie innego obrazu"[5]
- wiara w rzeczywistość ("obraz liczy się nie dlatego, że dodaje coś do rzeczywistości, tylko dlatego, że ją odkrywa"[6] ; kontynuacja: kino dźwiękowe)
- dokument, dokufikcja (Robert Flaherty)
- ekspresjonizm, plenery (F. W. Murnau)
- długie ujęcia (Erich von Stroheim, neorealizm włoski)
- wiara w obraz, czyli "Wszystko, co do przedstawionego obiektu dodaje sposób przedstawienia go na ekranie" - plastyka obrazu i montaż[2]
- szkoła radziecka - montaż, szkoła niemiecka - dekoracja i oświetlenie[7]
- film dźwiękowy vs. niemy: "obraz dźwiękowy jest mniej giętki niż obraz wizualny (...) musiało to prowadzić montaż w stronę realizmu, eliminując coraz wyraźniej zarówno ekspresyjność plastyczną, jak i symboliczne współzależności między obrazami"[8]
Gatunki
- kino europejskie 1930-1940
- kino francuskie: czarny realizm, realizm poetycki (Marcel Carné, Jean Renoir, Jacuqes Feyder, Julien Duvivier)
- kino niemieckie: ekspresjonizm (Fritz Lang, F. W. Murnau, Erich von Stroheim)
- kino włoskie: neorealizm (Vittorio de Sica, Roberto Rossellini, Luchino Visconti)
- kino amerykańskie 1930-1940
- komedia (Mr. Smith jedzie do Waszyngtonu)
- burleska (Bracia Marx)
- film taneczny i music-hallowy (Fred Astaire i Ginger Rogers, Ziegfeld Follies)
- film kryminalny i gangsterski (Człowiek z blizną, Jestem zbiegiem, Potępieniec)
- dramat psychologiczny i obyczajowy (Boczna ulica, Jezebel)
- film fantastyczny i film "okropności" (Dr. Jeckyll and Mr. Hyde, Niewidzialny człowiek, Frankenstein)
- western (Dyliżans)[9]
- głębia ostrości[10]
- Orson Welles, William Wyler
- bardziej realistyczna niż bez głębi
- wymaga bardziej czynnej postawy widza niż montaż analityczny
- przywraca wieloznaczność i wielość interpretacji
Literatura
- André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996.
- André Malraux, Psychologie du cinema
Przypisy
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
- ↑ A. Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 135-136
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 136
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 138
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 137
- ↑ Bazin, Ewolucja języka filmu, s. 142
- ↑ André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996, s. 139.
- ↑ André Bazin, Ewolucja języka filmu, przeł. Bolesław Michałek, w: Audiowizualność w kulturze, red. Jadwiga Bocheńska et alii, Warszawa 1996, s. 144.