David Diringer

Z Literatura przedmiotu
Skocz do: nawigacja, szukaj
  • wiedza Diringera nt. pisma chińskiego: "Kierunek pisma chińskiego jest pionowy, z góry na dół; kolumny zaczynają się z prawej strony karty."[1]
  • ocena pisma chińskiego: "Ponieważ pismo chińskie jest zbyt skomplikowane, niewiele ludów przyjęło je lub przystosowało do swoich języków. Zapożyczyli je Japończycy, Wietnamczycy i niektóre niechińskie ludy Chin, wywarło też wpływ na formę zewnętrzną wielu innych pism, szczególnie pism mongolskich i alfabetu koreańskiego"[2]
  • arogancja kolonizatora: "Wprowadzenie alfabetu łacińskiego dla notacji języka chińskiego wiąże się z bardzo wielkimi trudnościami"[3]
  • demokratyzm alfabetu: "Sytuacja polityczna panująca na Bliskim Wschodzie sprzyjała wówczas [1730-1750 p.n.e.] stworzeniu "rewolucyjnego" pisma, które możemy chyba nazwać "demokratycznym" (czy raczej "ludowym"), w przeciwstawieniu do "teokratycznych" pism Egiptu, Mezopotamii lub Chin."[4]
  • sugeruje, że druk w Chinach dopiero od XI w.[5]
  • minuskuła a majuskuła: minuskuła powstaje przez usunięcie części litery[6]
  • minuskuła a majuskuła: "Pismo monumentalne miało i ma być dzisiaj przede wszystkim (...) trwałe i piękne, a więc także proporcjonalne i równe. Tymczasem w pismach kursywnych lub pośpiesznych ważniejsza jest szybkość i użyteczność niż piękno. W piśmiennictwie monumentalnym za narzędzie służy i zawsze służyło dłuto, a materiałem jest i był zawsze kamień. W piśmie odręcznym używamy dziś zazwyczaj pióra i papieru"[7]
  • angielszczyzna nie nadaje się do alfabetu: "Alfabet angielski, to jest pisownia angielska, tak bardzo różni się od wymowy, że wiele wyrazów jest prawie dowolnymi symbolami."[8]
  • ale broń Boże reformować: "W rezultacie wszystkich opisanych wyżej procesów język angielski jest bodaj najbogatszym i najbarwniejszym z języków nowożytnych. Przyczyny handlowe i polityczne sprawiły, że rozprzestrzenił się po całej kuli ziemskiej. (...) Język angielski i jego pismo stały się tedy światową lingua franca. Zreformowanie ich dzisiaj równałoby się, że tak powiem, zlekceważeniu historii Anglii"[9]


Antropologia

  • Rongowie, Lepcze: "Niektórzy powiadają, że z powodu rozwiązłości seksualnej i nałogowego pijaństwa skazani są na wymarcie jako odrębna grupa etniczna"[10]
  • Batakowie: "Batakowie (...) to lud interesujący i osobliwy. Do niedawna byli ludożercami. Obecnie ten okrutny zwyczaj już zanikł, podobnie jak niewolnictwo, ale Batakowie przestrzegają jeszcze wielu starych obyczajów"[11]


Bibliografia

  1. David Diringer, Alfabet, czyli klucz do dziejów ludzkości, przeł. Wojciech Hensel, Warszawa 1972.
  2. John Morris, Living with Lepchas. A Book about he Sikkim Himalayas, Londyn 1938.

Przypisy

  1. David Diringer, Alfabet, s. 116
  2. David Diringer, Alfabet, s. 116
  3. David Diringer, Alfabet, s. 118
  4. David Diringer, Alfabet, s. 217
  5. David Diringer, Alfabet, s. 440
  6. David Diringer, Alfabet, s. 517
  7. David Diringer, Alfabet, s. 517
  8. David Diringer, Alfabet, s. 529
  9. David Diringer, Alfabet, s. 529
  10. David Diringer, Alfabet, s. 354
  11. David Diringer, Alfabet, s. 423