David Diringer
Z Literatura przedmiotu
- wiedza Diringera nt. pisma chińskiego: "Kierunek pisma chińskiego jest pionowy, z góry na dół; kolumny zaczynają się z prawej strony karty."[1]
- ocena pisma chińskiego: "Ponieważ pismo chińskie jest zbyt skomplikowane, niewiele ludów przyjęło je lub przystosowało do swoich języków. Zapożyczyli je Japończycy, Wietnamczycy i niektóre niechińskie ludy Chin, wywarło też wpływ na formę zewnętrzną wielu innych pism, szczególnie pism mongolskich i alfabetu koreańskiego"[2]
- arogancja kolonizatora: "Wprowadzenie alfabetu łacińskiego dla notacji języka chińskiego wiąże się z bardzo wielkimi trudnościami"[3]
- demokratyzm alfabetu: "Sytuacja polityczna panująca na Bliskim Wschodzie sprzyjała wówczas [1730-1750 p.n.e.] stworzeniu "rewolucyjnego" pisma, które możemy chyba nazwać "demokratycznym" (czy raczej "ludowym"), w przeciwstawieniu do "teokratycznych" pism Egiptu, Mezopotamii lub Chin."[4]
- sugeruje, że druk w Chinach dopiero od XI w.[5]
- minuskuła a majuskuła: minuskuła powstaje przez usunięcie części litery[6]
- minuskuła a majuskuła: "Pismo monumentalne miało i ma być dzisiaj przede wszystkim (...) trwałe i piękne, a więc także proporcjonalne i równe. Tymczasem w pismach kursywnych lub pośpiesznych ważniejsza jest szybkość i użyteczność niż piękno. W piśmiennictwie monumentalnym za narzędzie służy i zawsze służyło dłuto, a materiałem jest i był zawsze kamień. W piśmie odręcznym używamy dziś zazwyczaj pióra i papieru"[7]
- angielszczyzna nie nadaje się do alfabetu: "Alfabet angielski, to jest pisownia angielska, tak bardzo różni się od wymowy, że wiele wyrazów jest prawie dowolnymi symbolami."[8]
- ale broń Boże reformować: "W rezultacie wszystkich opisanych wyżej procesów język angielski jest bodaj najbogatszym i najbarwniejszym z języków nowożytnych. Przyczyny handlowe i polityczne sprawiły, że rozprzestrzenił się po całej kuli ziemskiej. (...) Język angielski i jego pismo stały się tedy światową lingua franca. Zreformowanie ich dzisiaj równałoby się, że tak powiem, zlekceważeniu historii Anglii"[9]
Antropologia
- Rongowie, Lepcze: "Niektórzy powiadają, że z powodu rozwiązłości seksualnej i nałogowego pijaństwa skazani są na wymarcie jako odrębna grupa etniczna"[10]
- Batakowie: "Batakowie (...) to lud interesujący i osobliwy. Do niedawna byli ludożercami. Obecnie ten okrutny zwyczaj już zanikł, podobnie jak niewolnictwo, ale Batakowie przestrzegają jeszcze wielu starych obyczajów"[11]
Bibliografia
- David Diringer, Alfabet, czyli klucz do dziejów ludzkości, przeł. Wojciech Hensel, Warszawa 1972.
- John Morris, Living with Lepchas. A Book about he Sikkim Himalayas, Londyn 1938.
Przypisy
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 116
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 116
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 118
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 217
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 440
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 517
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 517
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 529
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 529
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 354
- ↑ David Diringer, Alfabet, s. 423