Emil Zola
Z Literatura przedmiotu
Ziemia
- kultura gwałtu: "Nic sobie nie robi z obelgiwania dziewcząt. Nie może się bez nich obejść. Jak nie chcą mu się dać po dobroci, bierze je gwałtem."[1]
- bezpruderyjność: Franka "chwyciła w garść członek byka"[2]
- parobek: "Parobek to za droga rzecz, zjadłby cały zysk..."[3]
- czterowiekowa historia rodziny, uwolnienie od pańszczyzny: "Niegdyś poddani szlacheckiego rodu Rognes-Bouqueval, po których nie pozostało już śladu poza kupą wrosłych w ziemię kamieni - szczątków zrujnowanego zamku - prawdopodobnie wyzwoleni zostali za Filipa Pięknego."[4]
- chłopska chciwość: "spory obszar wzbudzający w duszy chłopa płomienną, właściwą jego rasie żądzę zawładnięcia nim"[5]
- naturalistyczny determinizm geograficzny: "Płaska, żyzna Beauce, której urodzajna ziemia wymagała wszakże wytrwałej, wytężonej pracy, wyrobiła typ mieszkańca zimnego, rozważnego i skupionego, nie znającego innej namiętności poza ziemią."[6]
- dziecko ladacznicy: "Dzikuskę tę miał z jakąś ladacznicą, którą znalazł w rowie wracając kiedyś z jarmarku i którą ku wielkiemu zgorszeniu całego Rognes zabrał do swojej nory. Para ta tłukła się wzajem trzy lata"[7]
- ksiądz: "Co niedzielę więc przebywał ksiądz Godard pieszo trzy kilometry dzielące Bazoches-le-Doyen od Rognes. Tłusty i krępy, z karkiem nabiegłym krwią i szyją tak krótką, że zdawała się odciągać mu głowę do tyłu, zmuszał się do tej gimnastyki ze względów higieny. Tej niedzieli właśnie, czując, że jest spóźniony, dyszał przeraźliwie, z szeroko otwartymi ustami na apoplektycznej twarzy, w której tłuszczu ginął zupełnie mały, spłaszczony nos i małe szare oczki (wymachiwał kapeluszem i biegł z gołą głową zmierzwioną gęstwiną rudych, siwiejących już włosów."[8]
- kościelny: "Zupełnie pijany już od samego rana"[9]
- ksiądz: "W miarę jak ksiądz słuchał jej opowiadania, grubą, spotniałą twarz jego opromienił wyraz Chrystusowej dobroci. Jego małe, gniewne oczy wypiękniały, złagodzone litością, szerokie, mięsiste wargi złożyły się w bolesny uśmiech. Budzący postrach zrzęda, wiecznie się miotający gwałtownik żywo współczuł nędzy, oddawał biedakom wszystko: pieniądze, bieliznę, ubranie - do tego stopnia, że w całej Beauce trudno by znaleźć księdza o bardziej wyrudziałej i bardziej połatanej sutannie."[10]
- bogaty chłop: "Macqueron (...) Od czasu zrobienia grubszego grosza na spekulowaniu lichym winem z Montigny i zapewnieniu sobie renty zgnuśniał."[11]
- : ""[12]
- : ""[13]
- : ""[14]
- : ""[15]
- : ""[16]
- : ""[17]
- : ""[18]
- : ""[19]
- : ""[20]
- : ""[21]
- : ""[22]
- : ""[23]
- : ""[24]
- : ""[25]
- : ""[26]
- : ""[27]
- : ""[28]
- : ""[29]
Bibliografia podmiotowa
- Émile Zola, Les Rougon-Macquart. Historia naturalna i społeczna rodziny za drugiego cesarstwa
- Émile Zola, W matni, 1877
- Émile Zola, Germinal, 1885
- Émile Zola, Ziemia, 1887
- Émile Zola, Ziemia, przeł. Róża Centnerszwarowa, PIW: Warszawa 1959, ss. 471.
Bibliografia przedmiotowa
- Robert Godwin-Jones, « Wladslaw Reymont, Émile Zola and the Peasant Novel », Revue de Littérature Comparée, oct.-décembre 1982, no 56 (4 [224]), p. 457-465.
Przypisy
- ↑ Zola, Ziemia, s. 10.
- ↑ Zola, Ziemia, s. 13
- ↑ Zola, Ziemia, s. 23
- ↑ Zola, Ziemia, s. 32
- ↑ Zola, Ziemia, s. 33
- ↑ Zola, Ziemia, s. 37
- ↑ Zola, Ziemia, s. 41
- ↑ Zola, Ziemia, s. 48
- ↑ Zola, Ziemia, s. 50
- ↑ Zola, Ziemia, s. 54
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.
- ↑ Zola, Ziemia, s.