Roman Ingarden
Z Literatura przedmiotu
- autonomiczny sposób istnienia przedmiotów intencjonalnych: brak ostatecznej konkluzji, zakłada jedynie istnienie pojęć abstrakcyjnych[1]
- Wyglądy uschematyzowane - zwrócił na nie uwagę Lessing[2]
- wyglądy - również dotykowe, słuchowe itd., O dziele, s. 333
Dzieła
- 1921: Intuition und Intellekt bei Henri Bergson,
- 1963: Intuicja i intelekt u Henryka Bergsona,
- 1925: Essentiale Fragen,
- 1972: O pytaniach esencjalnych,
- 1931: Das literarische Kunstwerk,
- 1960: O dziele literackim,
- 1937: O poznawaniu dzieła literackiego,
- 1947: Szkice z filozofii literatury,
- 1957–1970: Studia z estetyki,
- 1957: t. I,
- 1958: t. II,
- 1970: t. III,
- 1970: Über die Verantwortung. Ihre ontischen Fundamente,
- 1972: O odpowiedzialności i jej podstawach ontycznych,
- 1971: U podstaw teorii poznania,
- 1972: Książeczka o człowieku,
- 1973: Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości,
- 1947–1974: Spór o istnienie świata,
- 1947: t. I, Ontologia egzystencjalna,
- 1948: t. II, Ontologia formalna,
- cz. 1, Forma i istota
- cz. 2, Świat i świadomość
- 1974: t. III, Über die kausale Struktur der realen Welt,
- 1981: O strukturze przyczynowej realnego świata.
Bibliografia podmiotowa
- Roman Ingarden, Przedmowa, do: Edmund Husserl, Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, przeł. Danuta Gierulanka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe: Warszawa 1967.
- Roman Ingarden, O dziele literackim, przeł. Maria Turowicz, Państwowe Wydawnictwo Naukowe: Warszawa 1960.
Bibliografia przedmiotowa
- Danuta Ulicka, Fenomenologiczna filozofia literatury, w: Literatura, teoria, metodologia, red. Danuta Ulicka, Warszawa 2001.