Weiser Dawidek

Spis treści

III plany narracyjne (Erzählpläne), * struktura szkatułkowa
Paweł Huelle: „Chodzi mi o połączenie kilku warstw rzeczywistości. Warstwy „zewnętrznej”: politycznej, obyczajowej, słowem, jakiejś konkretności; następnie warstwy „egzystencjalnej”, czyli całej sfery psychologicznej i emocjonalnej; i wreszcie — warstwy „metafizycznej”, a więc tej, która wymyka się jednoznacznemu oglądowi i opisowi. (…) chciałbym (…) pokazać rzeczywistość w jej całokształcie wraz z nieodłącznym jej atrybutem, jakim jest Tajemnica. I co jest najważniejsze, pokazać tę tajemnicę jako tajemnicę właśnie, a nie jako tajemnicę zaledwie z punktu widzenia bohatera. Moim marzeniem jest napisać książkę, która nie tyle odzwierciedlałaby rzeczywistość, co ją imitowała, a więc zawierała w sobie ów pierwiastek niewiadomej”

Heller, Piotr, Szymek, Elka, Dawid spędzają razem wakacje (lipiec-sierpień 1957)
Dawid ginie w niewyjaśniownych okolicznościach w obecności pozostałych dzieci
Milicja prowadzi śledztwo: przesłuchanie w obecności dyrektora i nauczyciela przyrody, M-skiego (wrzesień 1957)
Po latach dorosły Heller próbuje wyjaśnić zagadkę, szuka pozostałych uczestników (około roku 1984)
Piotr ginie w roku 1970, Szymek robi karierę w innym mieście, Elka mieszka w Mannheim

IV strona okładki: 'Sensacyjna, pełna zdumiewających niespodzianek fabuła pozwala czytać się na wiele sposobów. W książce doszukano się już m.in. powieści obyczajowej, politycznej paraboli, mitologii okresu dojrzewania, dziecięcej Ewangelii'

Jan Błoński: 'Nagle, od wschodniej strony zobaczyłem w promieniach słonecznych małego chłopca ubranego na biało. Nie mogło być wątpliwości – to nadchodził Weiser'
Krzysztof Ćwikliński: „Przyjściu Dawidka towarzyszą „znaki”: kometa w kształcie łba końskiego, długotrwała susza i pomór ryb w zatoce. Dawidek zjawia się w dzień Bożego Ciała podczas procesji w kłębach kadzidła wydobywającego się z kadzielnicy proboszcza Dudaka. Przyjście Dawida poprzedza przyjście apokaliptycznego proroka – wariata Żółtoskrzydłego, uciekiniera ze Srebrzyska, wieszczącego zagładę rodu ludzkiego. Przyjściu Dawidka towarzyszą „cuda”: lewitacja, chodzenie po rozżarzonych węglach, obłaskawienie wzrokiem pantery w ZOO. Odejście Dawidka poprzedza urządzony u schyłku wakacji piknik – „ostatnia wieczerza” i ponowne zjawienie się „cudem ocalałego” po wybuchu Weisera. Wybrańcy Dawidka, profani i jednocześnie adepci „tajemnicy”, noszą imiona: Szymon, Piotr i… choć narrator jest bezimienny, można mu przydać imię Paweł lub Tomasz. Sam zaś Dawid posiada nazwisko „mówiące”, które w niemieckim znaczy tyle co „przewodnik”

J. Błoński, Duch powieści i wąs Stalina, „Tygodnik Powszechny” 1987, nr 11;
K. Ćwikliński, W poszukiwaniu samego siebie, „Nurt” 1989, nr 3;
Christian Prunitsch, Intertextualität als Vollzug literarischer und geschichtlicher Kontinuität am Beispiel von Günter Grass' "Katz und Maus" und Paweł Huelles "Weiser Dawidek", Zeitschrift für Slavische Philologie, v62 n1 (20030101): 149-174